  |
|
Płonie ognisko i szumia knieje, Drużynowy jest wsród nas. Opowiada starodawne dzieje, Bohaterski wskrzesza czas. O rycerstwie spod kresowych stanic, O obroncach naszych polskich granic, A ponad nami wiatr szumny wieje, I dębowy huczy las Płonie ogien jak serca goracy, Rzuca w niebo iskry gwiazd. Jedna przeszłosć i przyszłosć nas łaczy, Szumi wokół ciemny las. W blasku iskier jawi się historia, Tyle zdarzen miało barwę ognia. Przy ognisku zasiadły wspomnienia, Dziejów kraju ucza nas. Już do odwrotu głos trabki wzywa, Alarmując ze wszech stron. Wstaje wiara w ordynku szczęsliwa, Serca bija w zgodny ton. Każda twarz się z uniesienia płoni, Każdy laskę krzepko dzierży w dłoni, A z młodzienczej się piersi wyrywa, Piesn potężna piesn jak dzwon. Gasnie ognisko i szumia drzewa, Spojrzyj weń ostatni raz. Niech ci w duszy radosnie zaspiewa, Że na zawsze łacza nas: Wspólne troski i radosci życia, Serc harcerskich zjednoczone bicia. I ta przyjazń najszczersza na swiecie, Która Bóg połaczył nas. |
Based on SZABLONY.maniak.pl